Ευρώ

Στο προηγούμενο τεύχος είχαμε ασχοληθεί με την πορεία προς την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, απο την ίδρυση της ΕΟΚ ώς την δημιουργία της Ενωμένης Ευρώπης και την ομοσπονδιακή προοπτική της για το μέλλον.

 

Τον τελευταίο καιρό, συνέβησαν δύο γεγονότα, τα οποία ενίσχυσαν τις φωνές που υποστηρίζουν πως ο δρόμος προς την πλήρη οικονομική και πολιτική ενοποίηση  θα είναι μακρύς και σκληρός: το πρώτο ήταν η πτώση της αξίας του ευρώ έναντι του δολαρίου, και το δεύτερο, το δημοψ ήφισμα στη Δανία με το οποίο οι πολίτες της, αποφάσισαν την μή συμμετοχή της χώρας τους στο κοινό νόμισμα.

Παρά την αστάθεια που χαρακτηρίζει το ευρώ στα πρώτα του βήματα, ο πρόεδρος της ευρωπαϊκής επιτροπής, κ.Πρόντι, εξέφρασε την αισιοδοξία του για το μέλλον του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, τονίζοντας πως είναι ακόμη πολύ νωρίς  για να κρίνουμε την πορεία του, αφού ακόμα δεν έχει αρχίσει καν να κυκλοφορεί και να χρησιμοποιείται από τους ευρωπαίους πολίτες.

Οι χώρες της ΟΝΕ λοιπόν, παρά τα εμπόδια και τις δυσκολίες, συνεχίζουν τις προσπάθειες, για την πλήρη οικονομική και και νομισματική ενοποίηση.

 

Τι είναι όμως η ΟΝΕ, και ποια τα πλεονεκτήματα που θα επιφέρει η κυκλοφορία του κοινού νομίσματος;

Καταρχάς η ΟΝΕ, είναι η Οικονομική και Νομισματική Ενωση που δημιουργήθηκε απο τις χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης, με στόχο την σύγκλιση των ευρωπαϊκών οικονομιών και την δημιουργία της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς και του κοινού νομίσματος (Ευρώ). Η Ελλάδα επιτυγχάνοντας την λεγόμενη ονομαστική σύκγλιση, έγινε πλήρες μέλος της ΟΝΕ τον Ιούνιο του 2000 και αποτελεί το 12ο μέλος της. Απο τις 15 χώρες μέλη της Ε.Ε δεν συμμετέχουν στην ΟΝΕ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Σουηδία και η Δανία, παρά το γεγονός ότι και οι τρείς χώρες πληρούν των οικονομικών κριτηρίων που απαιτούνται για την συμμετοχή τους. Ας δούμε επιγραμματικά τα κυριότερα κριτήρια της ονομαστικής σύγκλισης, που απαιτούνται για την ε ίσοδο μιας χώρας στην οικονομική και νομισματική ένωση: πληθωρισμός που να μην υπερβαίνει το 1,5% του μέσου όρου των χωρών με το χαμηλώτερο ρυθμό πληθωρισμού, δημόσιο έλλειμα που να μην υπερβαίνει το 3% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος,(ΑΕΠ), δημόσιο χρεός κατώτερο από το 60% του ΑΕΠ.

Το κοινό νόμισμα θα βρίσκεται στις τσέπες των ευρωπαίων από το 2001, ενώ από την 1η Μαρτίου του 2002, ημερομηνία που θα αποσυρθούν τα εθνικά νομίσματα, το ευρώ θα γίνει το επίσημο και μοναδικό νόμισμα των χωρών της ΟΝΕ. Η ισοτιμία του κάθε νομίσματος με το Ευρώ, αναγράφεται καθημερινά στους σχετικούς πίνακες των τραπεζών. Σήμερα, για παράδειγμα, 1 Ευρώ ισοδυναμεί με 1,95 Γερμανικά Μάρκα, και περίπου 340 Δραχμές. Ήδη στα περισσότερα καταστήματα των Ευρωπαϊκών πόλεων, αναγράφονται οι τιμές των προϊόντων και στην αντίστοιχη τιμή τους σε Ευρώ, έτσι ώστε οι καταναλωτές να αρχίσουν να εξοικειώνονται με το νέο νόμισμα.

Το σήμα του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, αποτελείται από το γράμμα Έψιλον, το αρχικό γράμμα δηλαδή, της Ελληνικής λέξης ''Ευρώπη'', και δύο οριζόντιες παράλληλες γραμμές , οι οποίες συμβολίζουν τη σταθερότητα του νομίσματος.

Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις φιλοδοξούν το Ευρώ να αποτελέσει το "αντίπαλο δέος" του αμερικανικού δολαρίου, και να δημιουργήσει τις συνθήκες για την αύξηση του ανταγωνισμού, της απασχόλησης και της παραγωγικότητας στο χώρο της ζώνης του κοινού νομίσματος.

Η κυκλοφορία του ευρώ θα δημιουργήσει νέα δεδομένα για τους πολίτες της ένωσης, και δεν θα είναι υπερβολή να πούμε ότι τίποτα δεν θα είναι όπως πριν.

Οι τραπεζικές καταθέσεις θα μετατραπούν σε καταθέσεις ευρώ, οι πολίτες θα μετακινούνται από την μια χώρα στην άλλη χωρίς να έχουν ανάγκη από συνάλλαγμα, και χωρίς να χάνουν χρ ήματα από την μετατροπή και την προμήθεια συναλλάγματος, θα μπορούν να συγκρίνουν άμεσα τις τιμές των προϊόντων και να κανονίζουν καλύτερα τις αγορές τους. Η κυκλοφορία του κοινού νομίσματος, αναμένεται επίσης να επιφέρει σταθερότητα των τιμών και ακόμα χαμηλότερα επιτόκια, τα οποία θα προσφέρουν επιπλέον διευκολύνσεις στις καταναλωτικές ανάγκες των Ευρωπαίων πολιτών, με χαμηλότερες τιμές στα προϊόντα και φτηνότερα δάνεια.

Οι επιχειρήσεις με τη σειρά τους, απαλλαγμένες από τελωνειακούς και γραφειοκρατικούς περιορισμούς θα καταστούν πιό ανταγωνιστικές, με συνέπεια την πτώση των τιμολογίων και την καλύτερη ποιότητα των υπηρεσιών. Από την άλλη οι ευρωπαίοι πολίτες θα μπορούν να εργάζονται σε όποια χώρα της ΟΝΕ επιθυμούν, εξασφαλίζοντας ασφάλιση και άλλα εργασιακά δικαιώματα, ενώ θα αμείβονται με ένα ισχυρό νόμισμα, τόσο εντός όσο και εκτός των συνόρων της Ευρώπης.

Φυσικά κατά πόσο όλα αυτά θα εφαρμοστούν στην πράξη, δεν είμαστε σε θέση να το γνωρίζουμε από τώρα. Δεν παύει όμως η ΟΝΕ, να είναι ένας πολύ σημαντικός σταθμός προς την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. 

Βέβαια, η ισχύς  της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα πρέπει να είναι μόνο οικονομική , αλλά πάνω απ' όλα πολιτική,  με δημοκρατικούς θεσμούς και όργανα , που θα εγγυώνται, την ασφάλεια, την άμυνα, τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των πολιτών της.

 

Στη διακυβερνητική διάσκεψη, που θα γίνει στη Νίκαια της Γαλλίας, τον προσεχή Δεκέμβριο, θα τεθούν επί τάπητος πολύ σοβαρά θέματα, που αφορούν την ενίσχυση και την αναθεώρηση των θεσμών της Ένωσης, με σκοπό την επιτάχυνση της διαδικασίας της πλήρους πολιτικής ενοποίησης. Γι' αυτά που θα συζητηθούν και θα αποφασιστούν σε ένα περίπου μήνα στη Νίκαια, θα μιλήσουμε αναλυτικά στο επόμενο τεύχος.

Δημήτρης Αγανίδης

daganid@katamail.com