Τι είναι ένα άτομο με ειδικές ανάγκες; Είναι άρρωστο;

Χρειάζεται τη βοήθεια των άλλων; Μπορεί να ..σκέφτεται  λ ο γ ι κ ά;

Η αναπηρία ενός ανθρώπου σημαίνει, ότι το άτομο αυτό είναι περιορισμένο στην ευκινησία του και πολλές φορές στις δυνατότητές του. Αυτό σημαίνει μόνο, ότι διαφέρει από τη συνηθισμένη εμφάνιση που γνωρίζουμε.

Ο άνθρωπος αυτός μπορεί ωστόσο να αντιλαμβάνεται τον κόσμο τριγύρω του το ίδιο καλά, αν όχι καλύτερα, από τους συνανθρώπους του.

Ας αναρωτηθεί ο καθένας, αν βλέπει τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες έτσι, όπως πραγματικά είναι.

Άτομα με σωματική αναπηρία είναι απλά περιορισμένα στην κινητικότητά τους. Το μειον έκτημα αυτό μπορεί να δημιουργήθηκε από ένα ατύχημα ή κάποια εμπλοκή κατά τη διάρκεια της γέννησης.

Υπάρχουν δύο μορφές αναπηρίας. Η σωματική και η πνευματική. Εγώ θέλω να σας εξηγήσω με λίγα λόγια τη σωματική αναπηρία.

Δυστυχώς επικρατεί η αντίληψη, ότι ένας άνθρωπος με σωματική αναπηρία έχει ταυτόχρονα και πνευματική. Αυτή η αντίληψη έχει τις ρίζες της μάλλον στο γεγονός ότι παλαιότερα οι οικογένειες αυτών των ανθρώπων τους ..έκρυβαν από την κοινωνία. Τότε, όταν έβλεπε κάποιος έναν άνθρωπο, του οποίου οι κινήσεις δεν αντεπεξέρχονταν στις ..συνηθισμένες, υπήρχε η πεποίθηση ότι είχε και πνευματική αναπηρία.

Η αντίληψη αυτή είναι κατά 90% λανθασμένη.

Συχνά  βλέπουμε γονείς που τραβούν τα παιδιά τους μακριά από ένα αναπηρικό καρότσι, για να μην το
ακουμπήσουν. Τα παιδιά συχνά ρωτούν τους γονείς τους γιατί ο άνθρωπος στο καρότσι δεν μπορεί να περπατήσει ή γιατί δεν μπορεί να μιλήσει καθαρά. Η απάντηση που λαμβάνουν είναι «άσε τον άνθρωπο στην ησυχία. Είναι άρρωστος ο καημένος».  Αυτή η απάντηση  δ ε ν   ε ί ν α ι   σ ω σ τ ή!

Ειδικά τα μικρά παιδιά, που δεν έχουν ακόμη προκαταλήψεις,
είναι καλό να έρχονται σε επαφή με άτομα με ειδικές ανάγκες. Έτσι μπορούμε να αποφύγουμε τους ενδοιασμούς, που οδηγούν σε φόβο επαφής. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν μια κολλητική ασθένεια, ούτε είναι «σκυλιά που δαγκώνουν».

Απεναντίας χρειάζονται τη βοήθειά μας.

Συχνά τους βλέπουμε να κάνουν τα ψώνια τους στην πόλη ή
απλά να πηγαίνουν περίπατο. Τους συναντούμε σε κοινωνικά
κέντρα και σε καφετέριες. Γίνεται προσπάθεια να είναι  τα κτίρια και τα συγκοινωνιακά μέσα εύκολα στη χρήση τους. Παρόλα
αυτά υπάρχουν πολλά εμπόδια, που πρέπει να ξεπεράσουν. Εδώ μπορούν να βοηθήσουν όλοι οι συνάνθρωποι μας.

Πως μπορούμε να βοηθήσουμε;

Πρώτα, πρέπει να αποβάλλουμε τις προκαταλήψεις εναντίον τους και να τους αποδεχτούμε όπως είναι. Η συμπεριφορά μας πρέπει να αλλάξει. Αυτό σημαίνει, να μην τους συμπεριφερόμαστε σαν να πρόκειται για μικρά παιδιά. Η επαφή μαζί τους πρέπει να είναι ειλικρινής. Άτομα με ειδικές ανάγκες έχουν μια εξαιρετικά αναπτυγμένη διαίσθηση και αισθάνονται αμέσως, αν κάποιος τους μιλά με λύπηση.

Αντιλαμβάνονται τον κόσμο τριγύρω τους πολύ πιο έντονα από ότι οι υπόλοιποι. Συμβαίνει κάτι ανάλογο όπως και στους τυφλούς. Οι
αισθήσεις τους είναι πιο ευαίσθητες από ότι των υπολοίπων. Αν λοιπόν χρειάζεται κάποιος βοήθεια, μην απομακρύνεστε. Ρωτήστε τον, τι
χρειάζεται. Μερικοί δεν μπορούν να μιλούν τόσο καθαρά. Είναι λοιπόν αποθαρρυντικό γι΄ αυτούς, να ζητήσουν βοήθεια κι ο άλλος να απομακρυνθεί δίχως να τους δώσει σημασία.

Τα άτομα με σωματική αναπηρία εξασκούν επαγγέλματα, που
προϋποθέτουν περισσότερη πνευματική εργασία και ικανότητες. Τη δουλειά τους την εκπληρούν το ίδιο καλά όσο και οι υπόλοιποι συνάνθρωποί τους.

Από αυτούς τους ανθρώπους μπορούμε να μάθουμε πολλά. Προπάντων να μάθουμε να ζούμε τη ζωή μας πιο έντονα. Γιατί ο καθένας μπορεί.. αύριο να βρεθεί στην ίδια θέση.

Και άτομα με ειδικές ανάγκες είναι ..ΑΝΘΡΩΠΟΙ !

Άνθρωποι, που ζουν και αντιμετωπίζουν τη ζωή με το δικό τους ιδιαίτερο τρόπο.

Νίκος Κουσαξίδης

ell.neolaia@gmx.de