Στα δειλινά του ονείρου

Πέρα στα δειλινά του ονείρου

χάνονται οι μνήμες τ’ ουρανού.

Χούφτες γλυκές του απείρου,

που αργά μου παίρνετε το νου.

Η μοναξιά

Φύσηξε λύπη και βοριάς,

κι απλώθηκε σκοτάδι.

Χόρεψε η θάλασσα

θλιμμένη στο κορμί μου

και κρύφτηκα να μη φανούν,

της μοναξιάς τα χάδια.

Να μην χαθώ

Κι όλες τις νύχτες μάχομαι,

κάτω απ΄ το φως των άστρων

να μην χαθώ στ’ απέραντο

να μη χαθώ στο χρόνο.

Μία νύχτα δίχως χρόνο

Μια νύχτα

Μια νύχτα στον έβδομο ουρανό

Να κοιμηθώ στο πλάι της

να μπω στα όνειρά της.

Μία νύχτα δίχως χρόνο,

να ζωγραφίσω την ψυχή της.

Να γράψω την αλήθεια,

τη μουσική για εκείνη,

τον έρωτα που ‘χω

κρυμμένο μέσα μου.

Μια νύχτα δίχως χρόνο,

να τρέξω ως τη φωτιά.

Μια νύχτα πλάι της

απ’ την ζωή μου να ξοδέψω

Κι ύστερα αχ ύστερα,

ας είναι όλα όπως πριν.

Μονάχα μια νύχτα

μια νύχτα δίχως χρόνο,

να της μιλήσω την αλήθεια.

Να αφεθώ γυμνός

εμπρός στην ομορφιά της.

Μια νύχτα την αγάπη μου.

Μια νύχτα την ψυχή μου.

Την ύπαρξη μου ολόκληρη,

σ’ εκείνη να προσφέρω.

Να ξοδευτώ μαζί της,

μια νύχτα καλοκαιρινή,

μια νύχτα φθινοπώρου,

ποτέ να μην ξεχάσω.

Πάντα στην μνήμη μου

ο ήλιος των ματιών της

κι η γεύση των φιλιών της.

Μια νύχτα δίχως άλλο

τριγυρισμένη από φιλιά.

Μια νύχτα άυπνη,

Ατελείωτη

Να γίνομαι άνεμος

και να τυλίγω το κορμί της.

Μια νύχτα δίχως πριν

δίχως μετά.

Μονάχα μια νύχτα.

Για εκείνη,

Για μένα που ξοδεύτηκα

μέρες ατελείωτες,

χρόνια ολόκληρα

να προσδοκώ τον ερχομό της.

Μια νύχτα να γευτώ την ομορφιά της.

Στην αγκαλιά της να βρεθώ

Να ταξιδέψω ως τη φωτιά

Με το κορμί της πλάι μου.

Μια νύχτα,

Μια ζωή

Μια νύχτα δίχως χρόνο.

Χρήστος Ιωαννίδης
 sikyonios@web.de