Σίγουρα με γνωρίζουν οι περισσότεροι από
εσάς. Είμαι αυτός που με το ηλεκτρικό καρότσι του επισκέπτεται τα γνωστά ελληνικά στέκια της νεολαίας στο Biebrich. Ναι, εγώ είμαι, Ο Νίκος Κ., που μερικές
φορές αποκαλείται από εσάς „Nick the greek“.
Μου ζήτησε η Σοφία να γράψω μερικά λόγια για μένα και την ιδιαίτερη απασχόληση μου, τον ελεύθερό μου χρόνο, τη ζωγραφική. Κατ΄ αρχήν θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για τη συμπαρ
άσταση και τη βοήθεια σας!
Ποιος είμαι και τι με “σπρώχνει” να ζωγραφίζω;
Η οικογένειά μου ζει εδώ και 26 χρόνια στο Wiesbaden. Τον πατέρα μου τον είχαν οι
περισσότεροι από εσάς ως δάσκαλο στο σχολείο. Τη μαμά μου, που ασχολείται με τα οικιακά και έπαιξε σπουδαίο ρόλο στη ζωή μου, τη γνωρίζετε από την εκκλησία. Τον αδερφό μου τον γνωρίζουν οι περισσότεροι.
Από τη μέρα της γέννησής μου, κάθομαι σε αναπηρικό καρότσι, που με “οδηγεί” στην καθημερινή μου ζωή. Έμαθα, να το εκτιμώ ως μέρος του εαυτού μου. Η ζωή είναι τόσο
υπέροχη, που δεν επιτρέπεται να την “πετάμε” απλά. Οι γονείς μου είχαν την ίδια άποψη και με προώθησαν όπου μπορούσαν.
Στην Ελλάδα δεν υπήρχε η δυνατότητα προώθησης, όπως
υπάρχει εδώ στη Γερμανία. Αυτό έμαθαν οι γονείς μου και από αυτήν που μου έκανε θεραπευτική γυμναστική κι έτσι αποφάσισαν να ξενιτευτούν. Να έρθουν στη Γερμανία. Εδώ θα
πραγματοποιούνταν τα δικά μου όνειρα και αυτά των γονιών μου. Τα 26 χρόνια δεν “πήγαν χαμένα”. Σιγά σιγά αισθανόμουν σωματικά καλύτερα. Έμαθα να ζω στηριζόμενος στις δικές μου
δυνάμεις. Είναι πολύ βασικό να μην “το βάζεις κάτω”. Το απολυτήριό μου το πήρα σε σχολείο, όπου φοιτούσαν άτομα δίχως ειδικές ανάγκες.
Μετά το σχολείο ασχολήθηκα με τον κόσμο των υπολογιστών. Εδώ και 10 χρόνια εργάζομαι για την Αστυνομία της Έσσης, ως ειδικός στην EDV.
Πέρα από αυτά μου αρέσει να ταξιδεύω. Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν για τις διηγήσεις των ταξιδιών μου.. Από τα ταξίδια μου
αντλώ ιδέες για τη ζωγραφική. Η ζωγραφική ανήκει στη ζωή μου. Είναι ένας “άλλος τρόπος” για να εκφράζομαι. Δε γνωρίζω από που έχω την ικανότητα αυτή, μα ξέρω πως είμαι πολύ χαρούμενος που υπάρχει το εργαλείο (Kopfschreiber), με το οποίο μπορώ να ζωγραφίζω χρησιμοποιώντας το κεφάλι μου. Η κανονική του χρήση είναι για να γράφει κάποιος.
Από εξιστορήσεις της μαμάς μου, ξέρω πως ζωγραφίζω από μικρός.
Με το εργαλείο που ανέφερα μου ανοίχτηκαν νέοι ορίζοντες. Από τα 11 μου χρόνια άρχισα να εξασκώ εντατικά την τέχνη της ζωγραφικής. Η αρχή ήταν δύσκολη, μια και οι κινήσεις του
κεφαλιού μου δεν ήταν αρκετά εύστοχες.
Οι πρώτες ζωγραφιές έμοιαζαν ..κεντητές. Με τα χρόνια κατάφερα να “ξεγελάσω” τις ανεξέλεγκτες κινήσεις, ώστε οι ζωγραφιές να αποκτήσουν ίσιες πινελιές.
Οι γονείς μου στάθηκαν και πάλι
υποστηρικτές μου. Στα 13 μου διδάχθηκα τη ζωγραφική αντικειμένων. Αργότερα με δίδαξε μια δασκάλα, η οποία επίσης καθόταν σε αναπηρικό καροτσάκι. Αυτή μου έμαθε την υδατογραφία και την
ελαιογραφία. Αυτά υπήρξαν βάση για την μετέπειτα ασχολία μου με την τέχνη μου.
Τώρα πια ήθελα να γνωρίσω την εικονογραφία. Αρχικά αφέθηκα στη διαίσθηση μου. Ωστόσο, ένας μοναχός, που ήρθε από Ελλάδα, μου δίδαξε σε ένα μήνα την τέχνη της. Η
εικονογραφία σημαίνει για μένα, ότι διατηρώ με την πίστη μας την τέχνη της.
Με λυπεί το γεγονός, ότι υπάρχουν άνθρωποι που ζωγραφίζουν εικόνες μόνο για να εξοικονομήσουν χρήματα. Έτσι, δεν προσέχουν την ιδιαιτερότητα, που απαιτεί αυτή η τέχνη.
Μια εικόνα μπορεί να πει πολλά ..αρκεί να την παρατηρήσαμε λιγάκι πιο προσεκτικά..
Με τα ταξίδια μου στην Ελλάδα γνώρισα μέρη και ..γωνιές της Πατρίδας μας, που θα ήθελα να συγκρατήσω σε έναν πίνακα ζωγραφικής. Η επόμενη έκθεση ζωγραφικής, που θα κάνω, θα
έχει ως θέμα την Ελλάδα!
Ο καιρός της ζωγραφικής είναι για μένα το Φθινόπωρο και ο
Χειμώνας. Τότε μπορώ να αφιερωθώ στην τέχνη αυτή. Όταν τα πάντα έξω τυλίγονται μέσα στο γκρίζο, έχω μέσα μου χιλιάδες χρώματα!
Επισκεφθείτε με και στο Διαδίκτυο, ίσως μπορέσετε να ..απορροφήσετε τα χρώματα!
Νίκος Κουσαξίδης
niko2807@aol.com
http://members.tripod.de/niko2807/
|