Ίσως είναι καιρός, να πούμε (και πάλι) μερικά λόγια για την ίδρυση και την ύπαρξη, τους σκοπούς και τους στόχους της νεολαίας μας, της ΕΝΕΒ!

Έχουμε ακούσει κατά καιρούς επαινετικά λόγια (και χαρήκαμε!), διαβάσαμε θετικά σχόλια (..ενθουσιαστήκαμε!) και φυσικά δεν έλειψαν ..κάθε είδους σχόλια (ονομάστε τα όπως θέλετε..).

Ας δούμε λοιπόν, τι συμβαίνει..

Αποφασίζουν νέες και νέοι (μια “χούφτα ανθρώπων” στην αρχή, μια παρέα φίλων) να δώσουν τη δική τους “μάχη” στη ζωή αυτή, σ΄ αυτό που λέμε “διατήρηση της ελληνικής ταυτότητας”. Να συμβάλλουν με το δικό τους λίθο (ή και λιθαράκι) στον αγώνα, που χρόνια πριν (και συνεχίζεται και σήμερα) ξεκίνησαν οι γονείς τους, ερχόμενοι σε έναν ξένο τόπο, σε μια διαφορετική από τη δική τους κοινωνία. Οι φιλικές και συλλογικές δράσεις των “πρώτων Ελλήνων” ήταν μαζικές και φαίνεται να επικρατούσε ομόνοια..

Αφού όμως η Ελλάδα ξεπέρασε τα (ομολογουμένως..) σοβαρά προβλήματα, που μάστιζαν τη χώρα μας, δημιουργήθηκαν τα κόμματα και μαζί μ΄ αυτά οι παραταξιακές διαφορές και οι διαξιφισμοί.

Εύλογο είναι, να πιστεύει ο καθένας σε κάτι κι εύλογο  είναι να ανήκει πολιτικά κάπου. Ας μην ξεχνάμε, πως ακριβώς οι γυναίκες πάσχισαν, αγωνίστηκαν για αυτό το δικαίωμα. Το δικαίωμα να ψηφίζουν και να ψηφίζονται.

Ωστόσο, να μας χωρίζουν εκτός Ελλάδας ιδέες και πεποιθήσεις, που συχνά μοιράζουν τους Έλληνες εντός Ελλάδας (οι οποίοι ζουν “στο πετσί” τους τις καταστάσεις για τις οποίες ..μαλώνουν!) δε φαίνεται λογικό ..μα απλά πολύ λυπηρό!

Μεγαλώνοντας λοιπόν σε μια κοινωνία (κι αυτό ισχύει για τις περισσότερες ελληνικές κοινωνίες, όπου γης), όπου οι πολιτικές σου πεποιθήσεις σε “κοινωνικοποιούν” ή σε απομονώνουν, οι νέοι δε νιώθουν την ..ανάγκη να ασχοληθούν ενεργά με συλλόγους και κοινότητες, πόσο μάλλον με κομματικές οργανώσεις!

Πολύ κακό το γεγονός αυτό, μα όσοι ασχολούνται έστω και λίγο με τα κοινά το γνωρίζουν και το ..νιώθουν!

Σχεδόν παντού η απουσία των νέων αφήνει ένα μεγάλο κενό. Εκτός κι αν η όψη τους, καθώς χορεύουν σε κάποια από τα χορευτικά συγκροτήματα μας ..καθησυχάζει.

Ακόμη κι εκεί που οι νέοι αποφασίζουν να ενεργοποιηθούν, πολύ σύντομα απογοητεύονται και αποχωρούν.

Οι ..σιγανοί ρυθμοί, οι “συζητήσεις” (ας τις ονομ άσουμε έτσι.. – όσοι βρέθηκαν έστω και σε μια Γενική Συνέλευση κάποιας οργάνωσης ξέρουν τι εννοώ) που δε βρίσκουν τέλος, οι ιδέες που θα χρειάζονταν ..αναθεώρηση, τα σχόλια ανθρώπων, που μιλούν “εκ του ασφαλούς”, αφού δε συμμετέχουν έμπρακτα τους ωθεί να ..ασχοληθούν με “πιο σημαντικά πράγματα” (όπως τα αποκαλούν).

Πόσο λανθασμένη είναι αυτή η αδράνεια, στην οποία πολλοί καταλήγουν, πόσο χρειάζεται ο καθένας μας για να βρούμε όλοι μας, ως Έλληνες τη θέση που μας αρμόζει στην ..παγκόσμια κοινωνία αποφάσισαν να αναδείξουν νέες και νέοι στην πόλη μας.

Η “εμπειρία”, που πολλές φορές ζητείται από “έμπειρους” ως προϋπόθεση συμμετοχής σε συλλογικές δράσεις δε μας απασχόλησε. Αυτό που θέλαμε ήταν διάθεση για ..λίγη δουλειά, λίγη κούραση και για ..περισσότερη Ελλάδα στη ζωή μας!

Η Ένωσή μας ήταν πλέον γεγονός!

Δεν είδαμε ποτέ τον εαυτό μας ως “έναν ακόμη σύλλογο” στο “χάρτη των συλλόγων της περιοχής”. Ίσως εκεί να είναι η επιτυχία μας.

Αποφύγαμε να κάνουμε δράσεις που ήδη με επιτυχία κάνουν οι σύλλογοι της περιοχής μας. Δεν έχουμε χορευτικό, δεν
κάναμε ποτέ χορό. Δεν υπήρχε εξάλλου λόγος. Δεν θέλαμε να “ανταγωνιστούμε” τις υπάρχουσες δράσεις.

Κάναμε (και κάνουμε) Partys, βραδιές για να φέρουμε τους
νέους κοντά για να μας γνωρίσουν, έστω και μέσω των μουσικών ρυθμών.

Κι όχι μόνο αυτό!

Για πρώτη φορά από τα “σπλάχνα” των Ελλήνων του Wiesbaden ακούστηκαν μέσω του ραδιοφώνου ελληνικά τραγούδια, ελληνική ενημέρωση.

Η ραδιοφωνική εκπομπή που ξεκίνησε διστακτικά με μία ώρα ανά δύο εβδομάδες, γρήγορα διπλασιάστηκε σε χρόνο, λόγω της μεγάλης ακροαματικότητας και απήχησης που γνώρισε.

Και η φωνή μας ..έκανε ένα ακόμη, μεγαλύτερο και πιο μακρινό ταξίδι: οι παραγωγοί του ραδιοφωνικού σταθμού “Το Πρώτο”, στο Dόsseldorf , ανακαλύπτοντας τη νεολαία μας, μας έδωσαν την ευκαιρία να ακουγόμαστε σε παγκόσμιο επίπεδο. Φυσικά και ..δεχτήκαμε! Η νεολαία μας ακούστηκε,
αγαπήθηκε, “χειροκροτήθηκε” (..και συνεχίζει να το κάνει) σε όλη την Υφήλιο.

Τα πρώτα μας βήματα ανήκαν στην προβολή μας. Θέλαμε να γνωρίσουμε τον κόσμο και να μας γνωρίσει. Να βρούμε τους νέους, να τους ακούσουμε και να τους “φέρουμε κοντά μας”. Η δρ άση θέλει (υπο-)στήριξη, συνεχιστές, οπαδούς.

Έτσι, γρήγορα αποκτήσαμε την ιστοσελίδα της ΕΝΕΒ (http://enev.nostos.gr), την οποία ακολούθησε η επόμενη, του περιοδικού μας (http://2opseis.nostos.gr) και τώρα πια και μία τρίτη, των ραδιοφωνικών εκπομπών μας (www.greekcity.de/radio).

Αποδεικνύοντας πως “ ο επιμένων νικά ” ..επιμείναμε στην έκδοση ενός περιοδικού των νέων.

Όχι “διαφημιστικού εντύπου”, όπως συχνά βλέπουμε, μα ένα έντυπο με δικά μας κείμενα, δικές μας ιδέες και προτάσεις.

Εκεί, φτάσαμε στα ..όριά μας: το οικονομικό ..αποτελεί πρόβλημα (αν δεν το έχεις!)

Ωστόσο δεν παραιτηθήκαμε από το όραμά μας (τι νεολαία θα ήμασταν τότε..). Απλά το “κουβαλούσαμε” μαζί μας.. καλλιεργώντας την ιδέα και “δουλεύοντας” παράλληλα τις άλλες δρ άσεις. Ο επιμένων νικά λοιπόν, γι΄ αυτό και κρατάτε στα χέρια σας την 4^η έκδοση των “Δύο Όψεων”!

Δεν θα συνεχίσουμε την αναφορά λέγοντας για την αδελφοποίηση και την έμπρακτη συμπαράσταση των Ελλήνων Νέων στην Τιφλίδα – Γεωργίας (σας ευχαριστούμε, όλους εσάς, που βοηθήσατε στο έργο αυτό!).

Δεν θα μακρηγορήσουμε λέγοντας για τη συμμετοχή στα συνέδρια νεολαίας, όπου επίσημα καλούμαστε να πάρουμε μέρος, δεν θα πούμε ότι πλέον
αποκτήσαμε φίλους και γνωστούς σε όλη την Υφήλιο, ούτε θα πούμε για τις (πραγματικά!) πολλές
(θετικές) αναφορές των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στη νεολαία μας.

Θα σας ρωτήσουμε όμως:

Εσείς, ως γονείς, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί ..ως Έλληνες δε νιώθετε όμορφα,
περήφανα για τους νέους που αναδύουν στην πόλη μας;

Δε νιώθετε χαρά που κάνουν ό,τι μπορούν για να βοηθήσουν, μαζί με σας, στο δύσκολο έργο της διατήρησης της ελληνικότητάς μας;

Δε θέλετε να κάνετε ό,τι “περν άει από το χέρι σας” για να τους ενισχύσετε;

Μήπως ..θέλετε να παραμείνετε στο “γιατί δεν ενσωματωθήκαμε στις υπάρχουσες συλλογικές μορφές και δραστηριοποιηθήκαμε με το ..δικό μας τρόπο”;

Γιατί πήραμε τη μορφή αναγνωρισμένου συλλόγου, του πρώτου συλλόγου (Ένωσης)
νέων στη Γερμανία;

(Παρεπειπτόντως να πούμε, ότι η “επίσημη πολιτική της Ελλάδας” για τους απόδημους
νέους είναι η ενίσχυση της δημιουργίας Ενώσεων Νέων ανά τον κόσμο. Αυτό το αίτημα έχει τεθεί σε κάθε συνέδριο νέων που έχει πραγματοποιηθεί τα τελευταία χρόνια.

Αναρωτηθήκατε ποτέ ..για ποιο λόγο;)

Δεν θέλουμε να πιστεύουμε, ότι θα υπάρξουν ποτέ άτομα, που θα περιμένουν να
κάνουμε κάποιο λάθος για να πουν ότι “δικαιώθηκαν”.

Ως γνωστόν ..“μόνο όσοι δεν κάνουν τίποτα δεν μπορούν να κάνουν και τίποτα
λάθος!”

Και λάθη θα κάνουμε και θα ..“πέσουμε”, μα να είστε σίγουροι πως και πάλι θα “σηκωθούμε”, θα υψώσουμε το ανάστημά μας και θα συνεχίσουμε.

Γιατί πιστεύουμε! Πιστεύουμε σε μας, σε όσα μας διδάξατε, πιστεύουμε ότι
οφείλουμε να ζ ή σ ο υ μ ε ..και όχι απλά να υπάρχουμε!

Σε όλα αυτά σας θέλουμε κοντά μας! Σε έναν κοινό αγώνα δεν υπάρχουν άτομα,
που  “περισσεύουν”. Θέλουμε τη συμπαράστασή σας, μα προπάντων την αγάπη σας και την παρουσία σας!

Πολλά είπαμε, μα –πιστέψτε μας- πάρα πολλά παραλείψαμε!

Σας προ(σ)καλούμε να έρθετε όλοι (νέοι, μεγαλύτεροι, υποστηρικτές, κατακριτές) σε επαφή μαζί μας για να συζητήσουμε και να ..συνεργαστούμε!

Εμείς κάναμε το “πρώτο βήμα” κάνοντας όσα προαναφέραμε.

Εσείς ..πότε θα το κάνετε;

Σοφία Καρυπίδου