Ε.Ε.

 

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ.

Από τον Αγανίδη Δημήτρη

Από το Μάρτιο του 2002, στις χώρες μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όλες οι συναλλαγές θα γίνονται με ένα  κοινό νόμισμα: το Ευρώ. Η εξέλιξη αυτή θα επιφ έρει επανάσταση στον Ευρωπαϊκό χώρο και θα δημιουργήσει νέα δεδομένα για τους πολίτες της Ένωσης, οι οποίοι καλούνται πλέον να συναλλάσονται με ένα ν έο "υπερεθνικό" νόμισμα και όχι με τα παραδοσιακά νομίσματα των χωρών τους. Το κοινό νόμισμα και η κοινή οικονομική πολιτική δέν είναι οι μοναδικές σημαντικές εξελίξεις στο χώρο της Ένωσης. Οι Ευρωπαϊκες κυβερνήσεις συνεργάζονται ήδη στενά σε τομείς, όπως εξωτερική πολιτική, άμυνα (Ευρωπαϊκός στρατός),  ασφάλεια (Ευρωπαϊκή αστυνομία), γεωργία, απασχόληση κ.α., με απώτερο σκοπό τη χάραξη  μιας κοινής Ευρωπαϊκής πολιτικής σε όλα τα επίπεδα.

Οι πρώτες προσπάθειες για συνεργασία μεταξύ των Ευρωπαίων, άρχισαν το 1951 με την Ευρωπαϊκή κοινότητα για τον άνθρακα και το ατσάλι. Με τη συνθήκη της Ρώμης, στις 25 Μαρτίου του 1957, δημιουργήθηκε η Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), και η Κοινότητα για την ατομική ενέργεια (Εuroatom), στην οποία αρχικά συμμετείχαν έξι χώρες:

Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Λουξεμβούργο και Ολλανδία. Η Ελλάδα προσχώρησε στην Ευρωπαϊκή οικογ ένεια τον Ιανουάριο του 1981.

Με τη συνθήκη του Μάαστριχτ στις 7 Φεβρουαρίου του 1992, δημιουργήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Το
Μάαστριχτ αποτελεί ένα πολύ σημαντικό σταθμό πρός την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, αφού εκτός την οικονομική συνεργασία, έθεσε τις βάσεις και για την πολιτική ενοποίηση, η οποία όμως παρέμενε ακόμα σε δεύτερη μοίρα. Αυτό το πολιτικό κενό ήρθε να καλύψει η συνθήκη του Άμστερνταμ, η οποία αναθεωρώντας έν μέρει εκείνη του Μάαστριχτ, ενδυνάμωσε τον πολιτικό χαρακτήρα της Ένωσης.

Η Ε.Ε. αριθμεί σήμερα 15 μέλη (Αυστρία, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Δανία, Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιρλανδία, Ισπανία, Ιταλία, Ολλανδία, Λουξεμβούργο, Πορτογαλία, Σουηδία και Φινλανδία), και αφορά τριακόσια εβδομήντα εκατομμύρια πολίτες, αριθμός που πρόκειται να αυξηθεί θεαματικά μέσα στα επόμενα χρόνια, αφού στη σύνοδο του Ελσίνκι αποφασίστηκε η διεύρυνση της Ένωσης.

Στον προθάλαμο για την ένταξη βρίσκονται αυτή τη στιγμή  χώρες όπως: Κύπρος, Μάλτα, Ουγγαρία, Πολωνία, Εστονία, Τσεχία και Σλοβακία, ένω αρκετές ακόμα έχουν δηλώσει επίσημα το ενδιαφέρον τους για ένταξη στην Ευρωπαϊκή οικογένεια. Μια άλλη σημαντική απόφαση του Ελσίνκι, ήταν η οικονομική σύνδεση της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία όμως προκειμένου να πετύχει την πλήρη ένταξη της θα πρέπει να αποδείξει έμπρακτα την αφοσίωση της στις κοινές ευρωπαϊκές αξίες (δημοκρατική διακυβέρνηση, σεβασμός και
προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κ.α), και να συνεργαστεί για μια δίκαιη λύση του Κυπριακού
προβλήματος, δεδομένου ότι η επίλυση του, αποτελεί προϋπόθεση για την ένταξη και των δύο χωρών.

Οι βασικoί στόχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης όπως τέθηκαν απο τις συνθήκες του Μάαστριχτ και του Άμστερνταμ είναι:

α. Η προώθηση μιας
ισορροπημένης οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης, καθώς επίσης ενός  υψηλού επιπέδου απασχόλησης με τη δημιουργία ενός χώρου δίχως εσωτερικά σύνορα, η ισχυροποίηση της οικονομικής και κοινωνικής συνοχής, η δημιουργία μιας οικονομικής και νομισματικής ένωσης που θα έχει ώς αποτέλεσμα το κοινό Ευρωπαϊκό νόμισμα.

β. Η ισχυροποίηση της πολιτικής ταυτότητας της Ένωσης στη διεθνή σκηνή, μέσω μιας κοινής εξωτερικής πολιτικής, ασφάλειας και άμυνας.

γ. Η κατoχύρωση της προστασίας των δικαιωμάτων και των συμφερόντων των πολιτών της Ένωσης, με τη δημιουργία της κοινής Ευρωπαϊκής υπηκοότητας.

δ. Η ανάπτυξη και διατήρηση της Ένωσης ώς χώρου ελευθερίας, δικαιοσύνης και ασφάλειας που θά εγγυάται την ελεύθερη διακίνηση των προσώπων με τη λήψη μιας σειράς μέτρων για τον έλεγχο των εξωτερικών συνόρων, του ασύλου και της μετανάστευσης, καθώς επίσης και για την πρόληψη και την καταπολέμηση του εγκλήματος.

Οι αρμοδιότητες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ασκούνται από τα θεσμικά της όργανα, τα σημαντικότερα εκ των οποίων είναι:

α.Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.

Πρόκειται για το ανώτατο όργανο της Ένωσης, το οποίο αποτελείται από τους αρχηγούς κρατών και προέδρους κυβερνήσεων των χωρών μελών και τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Συνεδριάζει τουλάχιστον δύο
φορές το χρόνο και αποφασίζει τις κύριες κατευθύνσεις της πολιτικής της Ένωσης.

β. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Αποτελείται από 626 μέλη που εκλέγονται με άμεσες γενικές εκλογές, οι οποίες διεξάγονται κάθε πέντε χρόνια στις χώρες μέλη της Ένωσης (Ευροεκλογές).

Ασκεί δημοκρατικό έλεγχο στις δραστηριότητες του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Οι συνεδριάσεις και οι αποφάσεις του είναι δημόσιες. Η ολομέλειά του συνέρχεται κάθε μήνα για μια εβδομάδα στο Στρασβούργο.
Η χώρα μας εκπροσωπείται με 25 Ευρωβουλευτές.

γ. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

 Πρόκειται για το εκτελεστικό όργανο της Ένωσης, το οποίο διαθέτει και εξουσίες νομοθετικής πρωτοβουλίας. Αποτελείται από είκοσι επιτρόπους που διορίζονται
κάθε πέντε χρόνια με την έγκριση του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και των
κυβερνήσεων των χωρών μελών. Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ισπανία συμμετέχουν με δύο επιτρόπους, ενώ όλες οι υπόλοιπες χώρες με έναν. Την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή επιτροπή, εκπροσωπεί η
επίτροπος κ. Άννα Διαμαντοπούλου. Πρόεδρος της επιτροπής είναι ο καθηγητής και πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, κ. Ρομάνο Πρόντι.

δ. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.

Εδρεύει στο Λουξεμβούργο και αποτελεί το ανώτατο δικαστικό όργανο της  Ένωσης. Εξασφαλίζει την τήρηση του δικαίου κατά την εφαρμογή και ερμηνεία των συνθηκών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πρόθεση των Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων είναι η ισχυροποίηση των θεσμών της Ένωσης που θα οδηγήσουν στην πλήρη πολιτική ενοποίηση. Στις 28 Ιουλίου του 2000, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά ο χάρτης των θεμελιωδών δικαιωμάτων του πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ο οποίος μελλοντικά ίσως αποτελέσει τη βάση για τη σύνταξη ενός κοινού Ευρωπαϊκού συντάγματος. Κάποιοι βλέπουν ακόμα πιο μακριά προτείνοντας τη δημιουργία μιας ομοσπονδιακής Ευρώπης, με επικεφαλή έναν άμεσα εκλεγμένο και ισχυρό πρόεδρο με πραγματικές εξουσίες, στα πρότυπα του Αμερικανικού ομοσπονδιακού συστήματος.

΄Οπως και να εξελιχθεί μελλοντικά η διαδικασία πρός την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, θα πρέπει να βρεθούν άμεσες λύσεις για μερικά πολύ σημαντικά προβλήματα, όπως η αύξηση της ανεργίας, η καταπολέμηση της εγκληματικότητας και των ρατσιστικών φαινομένων, η προστασία των προσωπικών δεδομένων και της ιδιωτικής ζωής, καθώς επίσης και η μείωση του χάσματος μεταξύ του πλούσιου Βορρά και του φτωχού Νότου, ώστε να αποφευχθεί η δημιουργία της Ευρώπης των “δύο ταχυτήτων”.

Τέλος πρέπει να δοθεί σημαντικό βάρος στη διατήρηση της πολυμορφίας της Ένωσης, με την προστασία και το σεβασμό των ιδιαιτεροτήτων του κάθε λαού, έτσι ώστε το δημιούργημα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση να μη λειτουργήσει ισοπεδωτικά, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα την ιστορική και πολιτισμική διάσταση των λαών της.

daganid@katamail.com