γράφει ο Λάκης Φουρουκλάς

ΓΙΟΒΑΝΝΑ: Μάγδα

Όπως υποδηλώνει και ο τίτλος η Γιοβάννα στο νέο της μυθιστόρημα μάς μιλά για τη Μάγδα, μια γυναίκα σαράντα τριών χρόνων, μητέρα και τέρας ανευθυνότητας.

Η Μάγδα είναι ένα από εκείνα τα άτομα που ό,τι και να κάνουν πάντα θα συναντούν τη δυστυχία, που πάντα οι άλλοι θα τα εκμεταλλεύονται, που μη έχοντας το κουράγιο να ζήσουν τη δική τους ζωή θα ψάχνουν ψεύτικα δεκανίκια, θα αφήνονται στις ψευδαισθήσεις.

Λένε πως η ζωή μας κύκλους κάνει. Ίσως… Αλλά τις περισσότερες φορές δεν επιστρέφει στο σημείο εκκίνησης όταν αλλάζει πορεία, αλλά πα ίρνει άλλους λίγο πιο επικίνδυνους, λίγο πιο παράξενους δρόμους. Η μέση οδός οδηγεί στον προορισμό το θάνατο εν ζωή, αλλά οι παράδρομοι, τα μονοπάτια οδηγούν στο ζητούμενο την αληθινή ζωή….

 Η Μάγδα έκανε πολλές τρέλες στη ζωή της, ακόμη κάνει, αλλά εκείνο που δεν τόλμησε ποτέ να κάνει είναι στ’ αλήθεια να ζήσει. Πάντα εξαρτιόταν από τους άλλους, απ’ τη μητέρα της, απ’ τους γύρω της. Δεν μπορούσε να νιώσει αληθινά χαρά, δεν μπορούσε να νιώσει την αγάπη. Έτσι, όταν κάποια μέρα βρίσκεται στο δρόμο της ένας νεαρός που της δίνει σημασία, που φαίνεται να νοιάζεται στ’ αλήθεια για κείνη, αφήνεται απερίσκεπτα στην αγκαλιά του, στον έρωτά του. Αλλά, όπως λέει και η παροιμία: Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά… Ο τύπος είναι ερωτευμένος με την κόρη της, κάτι που η Μάγδα δε θα μάθει παρά όταν θα είναι πια πολύ αργά… Μέχρι τότε θα τον βλέπει, θα κάνει έρωτα μαζί του, θα τον έχει σα βασιλιά, θα παραλογίζεται. Η σχέση τους, με λίγα πάνω και πολλά κ άτω, αρκετές φορές θα φτάσει σε οριακό σημείο, αλλά εκείνη θα του συγχωρά τα πάντα: έχει εθιστεί στο κορμί του, έγινε το ναρκωτικό της… Αλλά, όσο πιο πολύ κρατάει ο ύπνος τόσο πιο απότομο ε ίναι το ξύπνημα, κι η Μάγδα θα πραγματοποιήσει τελικά μια βουτιά στο κενό, που θα’ ναι η καταστροφή ή η σωτηρία της…
Όμορφο βιβλίο, καλογραμμένο, για τις ψυχές που δεν τόλμησαν στ’ αλήθεια ποτέ να βγουν απ’ το κελί τους…

Από τις εκδόσεις Κέδρος.

ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΗ: Κουστούμι στο χώμα

 Η ελληνική λογοτεχνία σε όλο της το μεγαλείο. Και δεν υπερβάλλουμε! Αν σας άρεσε η “Ανατροπή” του Θέμελη, αν αγαπήσατε το “Ξέφωτο” της Αβέρωφ, θα λατρέψετε το “Κουστούμι στο χώμα” της Καρυστιάνη.

 Μια μάστορας της γλώσσας και της προφορικής αφήγησης η συγγραφέας, αναλαμβάνει να μας ξεναγήσει σ’ ένα άλλο κόσμο μέσα στον κόσμο μας, στον κόσμο των Σφακιών της Κρήτης, για τον οποίο πολλά ακούμε αλλά λίγα γνωρίζουμε. Με αφορμή μια βεντέτα που κρατά εδώ και χρόνια ανάμεσα στα μέλη δύο συγγενικών οικογενειών, που μοιράζονται ακόμη και το ίδιο επίθετο, η Καρυστιάνη φτιάχνει ένα μυθιστόρημα γεμάτο έρωτες, πάθη και μίση, ένα μυθιστόρημα αναγνωστικής μαγείας. Αυτό είναι ένα από εκείνα τα βιβλία που θα σας συστίναμε να διαβάσετε σιγά σιγά, χωρίς να βιάζεστε, ώστε να κρατήσει όσο περισσότερο γίνεται η μαγεία του.
 “Όλα στον κόσμο αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν” λέει το τραγούδι. Γι’ αυτά μιλάει και το “Κουστούμι στο χώμα”. Για τον κόσμο που αλλάζει, για τα πάθη που μένουν, για τους ανθρώπους που κολλάνε, για τους καιρούς που προχωράνε.
Το άγριο κρητικό τοπίο, με τα βουνά, τα λαγκάδια, τα βράχια και τα άγρια κύματά του έχει την τιμητική του σ’ αυτό το μυθιστόρημα, όπως κι οι ανθρώποι, τύποι σχεδόν εξωπραγματικοί, έτοιμοι απ’ τη μια στιγμή στην άλλη να σκοτώσουν ή να δείξουν τη μεγάλη τους καρδιά.
Ένα μυθιστόρημα “τόπων κι ανθρώπων”, αυτό είναι το “Κουστούμι στο χώμα”, ένα βιβλίο που καθώς το διαβάζεις σκέφτεσαι πόσο όμορφη είναι η ζωή παρόλα τα λάθη και τα πάθη της. Το κείμενο της Καρυστιάνη ρέει μέσα μας σαν παλιό καλό κρασί και μας γλυκαίνει.

Από τις εκδόσεις Καστανιώτη.